Esperando que más pronto que tarde, dejes de llorar por él.
Si no, acabaré por perder el control. No sabes
hacer nada más, sin ni siquiera, saber quien era. Y qué importa quien era. ¿Por
qué se acerco donde estabas e intento ligar contigo? Todo el mundo ha de saber
que eres mía, solo mía. Y al final, te mataré también a ti si no dejas de
llorar. Vas poniéndome cada vez más nervioso y acabaré haciendo una locura. Y
será por tu culpa, todo por tu culpa. ¿Cómo puedes llorar de esta manera por un
desconocido? ¿Qué tenía este que no tuvieran los otros que están en el sótano
pudriéndose?
Relat enviat al Concurso Relatos en cadena, en que cada nou relat ha de començar amb la darrera frase del relat guanyador de la setmana anterior. Relats de 100 paraules
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada